SVHA JO13-1 heeft geen kind aan SC Bemmel
Na een goede start te hebben gemaakt tegen Arnhemse Boys en HAVO stond vandaag de 3e test op het programma. SC Bemmel. Vooraf had SC Bemmel dit jaar nog niet gespeeld. Voor de kerst speelde de ploeg ook al in de 3e klasse en werd toen 6e. Een keurige middenmotor dus. Aangezien de ploeg nog niet had gespeeld hadden we totaal geen beeld wat we vandaag moesten verwachten. Met de afwezigheid van doelman Stijn van Bergen en voorstopper Raoul Siefkes werd de wedstrijd toch met spanning aangegaan.
Waar ik normaal gesproken doorga in het verslag laat ik dat vandaag even voor wat het is. SC Bemmel was enorm zwak, of wij waren gewoon enorm sterk. Op ieder punt waren we beter dan onze leeftijdsgenoten. De wedstrijd gaat gewonnen met 0-13. Als we iets minder zelfzuchtig waren geweest had het wel 0-20 kunnen worden. A fijn, ik wil het vandaag ergens anders over hebben.
In deze wedstrijd gaat Dries naar het gras. Hij heeft net een tik te voorduren gekregen. Dries blijft liggen waarbij je direct denkt ‘Oei’. Ik zie overal groene spelers zich begeven naar Dries. Kijken hoe het met hem gaat. Hem overeind helpen en kijken of ze wat voor hem kunnen doen. ‘Kun je wel door Dries’ vraagt iemand. Dries verbijt zich en knikt. Langzaam komt de geruststelling in de groep en iedereen beweegt zich weer langszaam over het veld. Trainer Coen van der Linden ontfermd zich nog even over Dries. Hij kan verder.
Het gaat mij in deze niet zo zeer om Dries. Het gaat mij om de groep. Een absoluut mooi gebaar dat spelers gaan kijken bij hun geblesseerde maatje. Het is een moment in de wedstrijd waar ik zie dat ik een kleine glimlach op mijn gezicht krijg. Jongens die zich zorgen maken om hun maatje. Hopen dat die verder kan want ondanks dat we al 5-0 voor staan, hebben we hem wel nodig. Dat geeft aan dat we groeiende zijn als team. Tuurlijk is dit niet altijd zo geweest. Enkele maanden geleden noemde ik ons nog op het veld winnaars, maar daar buiten verliezers. Juist omdat we elkaar nog wel eens niet het respect gaven dat we wel verdienen, maar deze groep groeit. In alles.
Spelers die minder goed kunnen voetballen worden meer geholpen, gecoacht en krijgen extra complimenten wanneer ze het goed doen. Spelers worden niet overgeslagen maar juist aangespeelt en we doen er alles aan om direct weer vrij te lopen. Mensen die zelf aanbieden om te gaan keepen in afwezigheid van onze vaste doelman. De afspraken die we maken respecteren we en gaan we goed mee om. Spelers die geleend worden of ze nu groot zijn zoals Maurits, of klein zoals Isa die de eerste keer op groot veld speelde, ze worden mee genomen in de strijd, in het spel en opgenomen in het team. Daarom wil ik een pluim uitdelen aan het hele team, we groeien als team en aangezien we dat voetballend al het hele jaar aan het doen zijn, zie je eindelijk dat dit ook buiten het veld aan het gebeuren is.
Ga zo door mannen!